حسرت

ادبی

حسرت

ادبی

ایران

پشت این خطهای سنگی

پای این دیوار انسان

یه غرور جا گذاشته ست

لای هر کلام دیروز

حرفی از سنگهای سوخته

جگرهای آه کشیده

حسرت صبح طلایی ست

پشت هر نگاه خسته

روی هر ستون یه قامت

به بلندای اصالت

به وجودی آریایست

به تماشای تو خورشید

به تو ای که تا ابد هست

به تو ای که ماندنی تر

از تمام آسمانی

پشت این خطهای سنگی

حرفی از ایران جاوید

حرفی از غرور و ماندن

حرفی از فصلی طلایی ست

باورم همیشه ایران

تا ابد جاوید بمانی

زیر سایه غرورت

تا ابد ایران بمانی