نفرت

بوی نشت یک خیال تیره می رسد

زیر دربهای بسته خیره چشمهای تو

و باز تو در فصل فصل جنون یک شبی

خیره سر کلام هرزه ات

                             را نظام می دهی

                             صف به صف

پشت هر واژه سنگریست

دیگر از خودت نگو

بوی نفرتی سرد و مرده نشت می کند

باز دم دمی دگر

مرگ در سینه می دود

کاش هوا نبود

تو را درون نفرتی تیره چال کرده اند

تو نیستی

پیکره تیره ای

سنگ مرگ را تیره شب تراش داده اند

تو خود که نیستی

تیره شب مجسمی درون پیکره

نفرتی

۱۶/۱۱/۸۵